Op dienstreis blijf ik graag fit door s’avonds in the gym nog wat te gaan hardlopen of fietsen. Zo ook die gedenkwaardige dag in september. Ik stond in de lift met mijn sportkleren aan: korte broek, shirtje, en een handdoek met een flesje water. Op de vijfde verdieping stapte een jonge vrouw in. Ik schatte haar een jaar of 25. Zij was met zwemslip en bikini onder een kamerjas duidelijk op weg naar het zwembad. Wij knikten elkaar een beleefd goedendag toe en de lift zette zich in beweging. Na 5 seconden hoorden we een luide klap en met een schok kwam de lift tot stilstand. Geschrokken keken we elkaar aan. Zij hield zich stevig vast aan de leuning en durfde geen vin te verroeren. Ik kon haar geruststellen door te zeggen dat liften zo ontworpen zijn dat ze zichzelf vastzetten als er een kabel breekt of zo. Ik pakte de telefoon in de lift en meldde het probleem. Men zou hulp sturen. Even later werd ik teruggebeld met de mededeling dat het een serieus probleem was, dat we absoluut veilig waren, maar dat het nog minimaal een uur zou duren voordat ze ons bevrijd zouden hebben. Ik vertelde het mijn reisgenote. Ik zei dat we hier nog wel even zouden zitten en stelde mij voor. Zij heette Inge. “ Kom”, zei ik, “we kunnen er maar beter bij gaan zitten”. En zo zat ik dan in een lift met een mooie jongedame die ik nu eens beter ging bekijken. Ik zag blond, opgestoken, haar en fraaie lange benen. Van borsten kon ik niet veel zien vanwege de kamerjas. Dat was jammer want ik ben wel een beetje een borstenman. “Ik hoop wel dat het lukt”, zei ik, om iets van een gesprek te beginnen,, “straks moeten we hier nog gaan slapen!”. “Och”, antwoordde ze met een glimlach, “als je maar niet snurkt. Erger is het dat hier geen toilet is”. “Ach”, zei ik, “dan doe je het toch gewoon in dit flesje. Hier neem een slok om vast wat ruimte te maken”. Ze bedankte me hartelijk en nam een paar slokken. “Je was zeker op weg naar het zwembad?”. “Ja, ik had beter de trap kunnen nemen”. “Nou”, antwoordde ik, “dan had je nu niet met deze aardige jongeman in deze grappige conversatie gezeten. Erger nog, dan had ik nu hier alleen gezeten in plaats van in het gezelschap van een bloedmooie vrouw. Ik ben blij dat je de lift nam!”. “Bloedmooie vrouw, wel ja, wat is er nu bloedmooi aan mij?”, voegde ze er na een uitdagende pauze aan toe. “OK”, zei ik “ik geef toe dat er wat verwachting bij zit.
Ik verwacht mooi lang blond haar als je die steek weghaalt en ik verwacht ook een mooi figuur onder die kamerjas. Maar ik zie mooie ogen en fraaie lange benen. Ik keek haar verwachtingsvol aan. Ze lachte en begon langzaam de steek uit d’r haar te halen. Inderdaad kwam er een bos fraai golvend lang blond haar te voorschijn. “ Ik heb niets te veel verwacht”, zei ik, “wat betreft haar dan” voegde ik daar aan toe. “Haar, haar”, lachte ze, “laten we het over hem hebben. Laat mij eens zien waarom ik de lift moest nemen. Trek dat shirtje eens uit!”. “OK, Ok, lang leve de emancipatie” riep ik en begon zo chippendale mogelijk mijn shirtje uit te trekken. Goedkeurend keek ze toe. Ze stelde tevreden vast dat ik geen buikje had en een redelijk gespierde torso. Dit gesprek begon een prettige wending te krijgen stelde ik vast. “Nu jij”, zei ik. Met een zucht, alsof ze er geen zin in had, maakte ze haar ceintuur los en hees zich uit de kamerjas. Er kwam een fabelachtig lichaam te voorschijn. Slanke taille. Mooie heupen. Onder haar bikini lonkten twee strakke borsten, niet te groot, niet te klein. En dit alles afgemaakt met een leuk navelgaatje. “ je bent waarlijk bloedmooi”, zuchtte ik welgemeend.De telefoon ging. Ik bad dat het nog even zou duren. Mijn gebed werd verhoord. Ze zouden nog zeker 1 ½ uur bezig zijn.Ik ging weer zitten. Nu recht tegenover haar. We keken elkaar ondeugend onderzoekend aan. Ik volgde de contouren van haar borsten e